Η συμπάθειά μου για οτιδήποτε έχει να κάνει με τις αρχαίες γυναικείες θεότητες, τη μυθολογία και το συμβολισμό νομίζω πως είναι πασιφανής σε όσους με γνωρίζουν. Για το λόγο αυτό μπορεί κανείς να πει πως σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, θεωρώ πως η Εβραϊκή μυθολογία και αργότερα ο συμβολισμός και οι πρακτικές του Χριστιανισμού αποτελούν αντιγραφές και πολύ συχνά διαστρεβλώσεις πολύ πιο πρώιμων γυναικοκεντρικών μύθων αλλά και τελετουργικών που σκοπό τους είχαν να λατρέψουν τη πρωταρχική γυναικεία θεότητα που αποτελεί τη βάση κάθε αρχαίου πολιτισμού.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το ψάρι, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς προκειμένου να συμβολίσει τον Ιησού Χριστό, με τη γνωστή ανάλυση των αρχικών Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ και αποτέλεσε μάλιστα διακριτικό αναγνώρισης ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίο το χάραζαν στην άμμο για να γνωστοποιήσουν (διακριτικά) τα θρησκευτικά τους πιστεύω σε καιρούς χαλεπούς για την πίστη τους. Η αλήθεια βέβαια για το σύμβολο του ψαριού χάνεται στα σκοτεινά νερά της ιστορίας (και του μύθου) και δε συμβολίζει παρά το μέσο της εισόδου του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο, που δεν είναι άλλα από τα (προσοχή παρακαλώ στην εξευγενισμένη ορολογία) γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα.
Πάνω από 50 βωμοί έχουν βρεθεί στην Κεντρική Ευρώπη (ακόμη και από την 6η χιλιετία π.Χ.), οι οποίοι απεικονίζουν μια θεότητα που μορφολογικά συνδυάζει τις μορφές του ψαριού, του αυγού και της γυναίκας και κατά πάσα πιθανότητα απεικονίζουν την πρωταρχική θηλυκή γενεσιουργό μορφή των πάντων. Η μεγάλη θεά της αρχαιότητας αλλού απεικονιζόταν με βαριά στήθη, μεγάλα οπίσθια και μια μεγάλη σχισμή στο επίμαχο σημείο, την όρθια “vesica piscis”, το επονομαζόμενο «δοχείο του ψαριού», το οποίο υιοθέτησε αργότερα ο Χριστιανισμός, περιστρέφοντάς το κατά 90 μοίρες. Η “vesica piscis” στην αρχική της όρθια μορφή ίσως και να επιζεί στην «mandorla» ( αμύγδαλο), το ολόσωμο φωτοστέφανο της Καθολικής εικονογραφίας.
Το ψάρι υπήρξε στην αρχαιότητα σύμβολο της γυναικείας σεξουαλικότητας και της γονιμότητας και το συναντάμε στενά συνδεδεμένο με τις γυναικείες θεότητες σε όλον τον κόσμο. Στην Κίνα, το ψάρι συμβολίζει τη Μεγάλη θεά μητέρα Kwan-Yin, και το ίδιο συμβαίνει και με την Ασιατική Κυβέλη, προκάτοχο κατά πολλούς της δικής μας Αφροδίτης (η οποία μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι γεννήθηκε από τη θάλασσα). Στη Σκανδιναβία, η μεγάλη Θεά Freya ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το ψάρι και μάλιστα εξαιτίας της, συνηθίζονταν να τρώνε ψάρι της Παρασκευή (αγγλιστί Freya-day, Friday, μέρα της Freya).
Στην ινδική θρησκευτική εικονογραφία, η θεά του Έρωτα και του Θανάτου και φύλακας συνεπώς των πιο σκοτεινών μυστηρίων, η Κάλι, απεικονίζεται πολλές φορές με ένα ψάρι αντί για μάτι. Η Ίσιδα των Αιγυπτίων ήταν γνωστή ως το Μεγάλο Ψάρι της Αβύσσου και έχει απεικονιστεί με ένα ψάρι στο κεφάλι. Σε έναν ιδιαίτερα δύσκολο ερμηνευτικά μύθο, ο ζηλόφθονος αδερφός του Όσιρι Σεθ σκότωσε τον αδερφό του και τον έκοψε σε 13 κομμάτια, τα οποία σκόρπισε στην αιγυπτιακή γη. Η σύζυγός του Ίσιδα κατάφερε να βρει τα 12 από αυτά εκτός από το (για να το πω πάλι εξευγενισμένα) 13ο, το αναπαραγωγικό του όργανο, το οποίο το κατάπιε ένα ψάρι το οποίο ζούσε μέσα στο Νείλο, και συμβολίζει τη μήτρα της Ίσιδας, η οποία πολύ σύντομα γέννησε τον Θεό Ώρο, τον ηλιακό θεό με τη μορφή του γερακιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου