Ο θεατής αιχμαλωτίζεται ανίσχυρος από το κεντρικό θέμα του Κλιμτ: τη γυναικεία ομορφιά. Ο Κλιμτ ζωγράφισε τολμηρά την Εύα, την αρχέτυπη γυναίκα σε κάθε δυνατή στάση. Στη ζωγραφική του Κλιμτ δεν είναι το μήλο που προκαλεί, αλλά το γυναικείο κορμί. Απεικονίζεται όπως είναι πραγματικά, δίχως να αποκρύβεται καμιά λεπτομέρεια.
Σχεδόν σε κάθε πίνακά του, γύρω από την κεντρική φιγούρα, κινείται ένας ολόκληρος κόσμος, που ωθεί τον θεατή προς τα βάθη του υποσυνείδητου και τους λαβύρινθους του νου. Ο κόσμος του είναι γεμάτος γύρη και ύπερους, σπέρμα και ωάρια, είτε απεικονίζει τη φύση, είτε ανθρώπινα σώματα.
Η εικονιστική του γλώσσα δανείζεται τα σύμβολά της, αρσενικά και θηλυκά, από τον κόσμο των ονείρων του σύγχρονού του Freud. Η μάχη ανάμεσα στον Έρωτα και τον Θάνατο διαποτίζει όλο το έργο του.
Ο Ρενουάρ κάνει τον εξής διαχωρισμό, που εξηγεί την αρνητική αποδοχή πολλών έργων του ζωγράφου από τα συντηρητικά στρώματα της Βιεννέζικης κοινωνίας: “Το ακαδημαϊκό, εξιδανικευμένο γυμνό, χαιρετίζεται από την κοινωνία, ιδιαίτερα όταν εμπεριέχει κάποιο ιστορικό μήνυμα. Αντίθετα, μια καθημερινή γυναίκα έτοιμη για έρωτα προκαλεί σκάνδαλο”.
Πηγή: Klimt του Gilles Neret, εκδόσεις Taschen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου