Absolute Beginner

Feel my blood enraged
It's just the fear of losing you
Don't you know my name
Well, you been so long

Still this pulsing night
A plague I call a heartbeat
Just be still with me
Ya wouldn't believe what I've been thru
You've been so long
Well it's been so long
And I've been putting out the fire with gasoline

Respect.Respect.Respect.

Mon pti ange

Mon petit vulcan
You are eruptions and disasters
Admiring the lava
I try to keep calm

Bjork

Περσείδες

Ξύπνησα απότομα, σ’ένα πέτρινο σπίτι δίπλα στα ερείπια του κάστρου. Η ώρα ήταν περασμένη. Γλίστρησα αθόρυβα από την αγκαλιά του και βγήκα στη βεράντα, αναπνέοντας άπληστα τον δροσερό νυχτερινό αέρα. Ξύπνησε μερικές στιγμές αργότερα και το ίδιο αθόρυβα, ήρθε και με αγκάλιασε. Αισθάνθηκα μια κάποια ανακούφιση με τα χέρια του γύρω μου. Πάντα στηριζόμουν στην καλοσύνη των ξένων.

Στο κλαμπ έψαχνα να τον βρω κάτω από τα φώτα που στροβιλίζονταν σαν αφηνιασμένες πυγολαμπίδες. Τον βρήκα αρκετά αργότερα, με κείνο το απορημένο βλέμμα που δεν πρόλαβα να εξηγήσω. Με έψαχνε και κείνος. Το πουκάμισό του είχα μια οικεία, μαλακή υφή, έτσι όπως το χέρι μου ταξίδευε στην πλάτη του.

Ήταν λίγο βαρύς, ώρες-ώρες αμίλητος. Αργότερα σχεδόν τον ξέχασα, χωρίς ενοχή. Είχα σκαρφαλώσει σε ένα πεζούλι και χόρευα, και ας μου παρέλυε η ευτυχία τα πόδια. Είμαι εδώ, ζωντανή και χοροπηδάω σαν κατσίκι, οι ενδορφίνες μου τινάζουν το μυαλό στον αέρα και είμαι εδώ, εδώ, εδώ, στην άκρη του πουθενά κάτω από τον ουρανό που βρέχει αστέρια.

Λούφαξα στην αγκαλιά του, την ώρα που τα αστέρια ξηλώνονταν από τον ουρανό και έπεφταν στα μαλλιά μου ένα-ένα. Με ρώτησε τι θα γινόταν αν ερχόταν το επόμενο βράδυ και ανακαλύπταμε πως δεν είχε μείνει κανένα.

Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους. Δεν είναι το σκοτάδι που με τρομάζει.

Για σένα

Αυτό εδώ είναι για σένα. Για σένα που νομίζεις πως άλλαξα.

Την τελευταία φορά που σε είδα, μου είπες πως σου φαίνεται σουρεαλιστικό το πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Λίγο πιο πριν, είχες εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια διεκδίκησης ή σωτηρίας αυτού που συνέβαινε μεταξύ μας. Με απογοήτευσες και με πλήγωσες μαζί. Δεν ξέρω αν δε διεκδικείς επειδή δεν ξέρεις πως να το κάνεις ή αισθάνεσαι υπεράνω ή ίσως να μη θες να διεκδικήσεις και καθόλου. Άλλωστε έχεις τις πολύπλοκες εκλογικεύσεις σου. Από την άλλη όμως κατάλαβέ με, δεν είναι δυνατόν να σου προσφέρω κάτι που πιστεύεις πως δεν είναι άξιο διεκδίκησης.

Μου λες συνέχεια πως έχεις τρομοκρατηθεί από την αλλαγή μου, αλλά αν κάνεις τον κόπο να με ακούσεις, θα δεις πως είμαι ακριβώς η ίδια. Εκείνο που δεν καταλαβαίνεις, είναι πως τον τελευταίο καιρό αναμετρήθηκα με τη μοναξιά και έχασα. Αναμετρήθηκα με το φόβο και εκεί κατατροπώθηκα. Σε είχα ανάγκη δίπλα μου, υπήρξαμε άραγε ποτέ φίλοι? Δε σε ήθελα δίπλα μου τα βράδια που έκλαιγα στο νοσοκομείο, δεν ήθελα να χαλάσεις την εξωραϊσμένη εικόνα που έχεις για μένα. Πάντα ήμουν δυνατή και ψύχραιμη, πάντα φρόντιζα εγώ τους άλλους. Σε ήθελα δίπλα μου να νιώσεις περήφανος όταν μετά από τρεις μήνες, κατάφερα να πάω στο περίπτερο χωρίς να με κρατάει κανείς από το μπράτσο. Όπως ένιωθα περήφανη κι εγώ. Και συ μου έλεγες για μακρινά ταξίδια και για το πώς σε πληγώνει η δική μου απόρριψη. Τότε δεν είχα δυνάμεις να σκεφτώ, να σηκώσω το πέπλο που με χώριζε από την πραγματικότητα. Δεν είχα τη δύναμη να σκεφτώ, όταν όλα ήταν ένας άθλος, τις μέρες που δε μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου ή να κρατήσω το κεφάλι μου όρθιο. Μου πες πως η στάση μου σου έκανε κακό, για άλλη μια φορά τα πάντα έπρεπε να αναχθούν σε σένα. Φαντάσου τι μου έκανε η δική σου. Νόμισες πως σε απορρίπτω και μου εκλογίκευες το πώς έπρεπε να μαζέψω τα πράγματά μου και να έρθω σε σένα. Τότε τίποτα δε γινόταν εσκεμμένα και ο κόσμος δε γύριζε γύρω σου, δεν υπήρχαν κρυφές ατζέντες. Είχα την απαίτηση να είσαι δίπλα μου, μήπως ξεγελάσω λίγο τον πανικό. Ήμουν αδυσώπητη, γιατί ήμουν τρομοκρατημένη. Και συ ακόμη και σήμερα, δεν έχεις την παραμικρή ιδέα. Γιατί? Γιατί δεν ήσουν εδώ να δεις.

Θα γελάσεις με αυτό που θα σου πω. Όταν μ’ αγκαλιάζει ένας άντρας που αγαπώ λίγο πριν τον ύπνο, αισθάνομαι αθάνατη. Μόνο τότε. Αισθάνομαι πως δε θα πεθάνω ποτέ από τη μια και από την άλλη, όταν ένας άντρας που αγαπώ με κρατάει στην αγκαλιά του, δε με νοιάζει κιόλας. Είναι για μένα η στιγμή της υπέρτατης ασφάλειας, της απόλυτης αδιαφορίας. Η μικρή, αυτιστική μου νίκη πάνω στη φθορά και όλα όσα με τρομάζουν.

Το ξέρεις ελπίζω πως το σεξ είναι υπερτιμημένο, η φιλία πάλι δε θα μπορούσε να είναι ποτέ.

Δεν έχω αλλάξει, απλά ένα κομμάτι μου είχε λουφάξει όλα αυτά τα χρόνια. Το κομμάτι που ερωτεύεται και αγαπά με πάθος, που δε μασάει τα λόγια του, που δε φοβάται να εκτεθεί. Το κομμάτι που ζηλεύει παράφορα και δε θέλει να μοιράζεται. Το κομμάτι που ονειρεύεται. Το καλύτερο κομμάτι μου.

Δεν έχω αλλάξει.

Είμαι αυτή που σε κρατούσε στην αγκαλιά της αμέτρητα βράδια.
Αυτή που σου ετοίμαζε καφέ, λίγο πριν φύγεις για δουλειά.
Αυτή που έτρεχε να σου βρει φάρμακα όταν ήσουν κρυωμένος.
Αυτή που σου αγόρασε στα κρυφά εκείνο το κασκόλ που σου άρεσε.
Αυτή που ήταν περήφανη για σένα, κάθε φορά που έκλεινες μια καινούργια δουλειά.
Αυτή που σε άκουγε κάθε φορά που έψαχνες κάποιον να μιλήσεις.
Αυτή που σε αγκάλιασε σε δεκάδες αεροδρόμια, σταθμούς τρένων και λεωφορείων.
Αυτή που σου είχε δώσει τον εαυτό της, ψυχή τε και σώματι.

Εγώ.

Υ.Γ. Αυτό το καλοκαίρι ήταν αδυσώπητο. Κοιτάω τα μαυρισμένα πόδια μου και στενοχωριέμαι που δεν είσαι εδώ να τα δεις και συ.

Caterpillar Girl

Caterpillar girl

Flowing in

And filling up my hopeless heart

Oh never never go

Dust my lemon lies

With powder pink and sweet

The day I stop

Is the day you change

And fly away from me

The Cure

Reptilian

He breathed life into her
little girl lost.

He cracked her open.

Her spine was the
snake of creation
that danced to his tongue.

Her thighs were the pillars
of miracles.
She rose victorious,
yet defeated.

Anorexia

Εσύ
Εσύ τελείωσες
Εγώ τελείωσα
Τίποτα δεν έμεινε να φάμε
Μόνο δέρμα τυλιγμένο γύρω από κόκαλα...
Τίποτα δεν έμεινε να φάμε
Μου έδωσες όλα όσα ζήτησα
Σου έδωσα όλα όσα ζήτησα.
Τίποτα δεν έμεινε να φάμε.

Με αγκάλιασες μέσα στην πείνα μου,
με τάισες μέχρι που έμεινα ικανοποιημένη.
Εγώ έμεινα ικανοποιημένη.
Εσύ έμεινες ικανοποιημένος;
Πλούσια στρώματα από σάρκα για να φας.
Δεν έχει μείνει τίποτα να φας.
Ξεκοκάλισέ με και γλείψε το δέρμα μου
Ξάπλωσε στο φέρετρό μου ή βρες νέο πανδοχέα.


Εσύ
Εσύ δεν μπορείς να υπάρχεις μέσα μου πια
Δεν έμεινε τίποτα να φας.

Lara La Bryer

Fine Friend

i'm tired of too much of this
and this is wearing me thin
there are too many hours
and too many ways to fill them in

fine friend you're a fine friend
when will i see
fine friend you're a fine friend
you've been an anchor for me?

i'm tired of holding my breath
there's too much that's been left to say
but i know tomorrow the smile on your face
will smooth these thoughts away

fine friend you're a fine friend
when will i see
fine friend you're a fine friend
you've been an anchor for me?

i'll never walk into your arms

Pale Saints

You said Is

Do you believe in always, the wind
said to the rain
I am too busy with
my flowers to believe, the rain answered.

e.e. cummings

Boys of summer

H αλήθεια είναι πως τον κοιτούσα λίγο απαξιωτικά, έτσι όπως είχε απλωθεί πάνω στη ψάθα. Πάντα με εκνεύριζαν οι άντρες που χώνονται στα ίσια. «Ε, συγνώμη που σου γυρνάω την πλάτη», είπε, και αφιερώθηκε στη φίλη μου. «Κάνε δουλειά σου αγόρι μου», σφύριξα μέσα από τα δόντια και πήγα να ρίξω μια βουτιά.

Το ίδιο βράδυ, πολύχρωμος κόσμος κατέκλυζε το μικροσκοπικό μπαράκι με τις άσπρες ψάθινες καρέκλες. Καθόμουν στη μπάρα και έπαιζα βαριεστημένα με ένα πλαστικό ψάρι με εξόφθαλμο που κρεμόταν από την ξύλινη επένδυση. Στο σοκάκι, ο νεαρόκοσμος πνιγόταν ευτυχισμένος σε μια θάλασσα από mohitos. Μιλούσα με ένα ναυάγιο από την Αθήνα, όταν ήρθε και στάθηκε πίσω μου. «Συγνώμη που σου γυρνάω την πλάτη», είπα. Με άφησε και βγήκε έξω.

Αργότερα, προσπάθησα να τον εξευμενίσω με ένα γλειφιτζούρι με γεύση κεράσι που άρπαξα από το μπαρ. «Θέλεις;» με ρώτησε. «Ναι» του είπα. Το έβγαλε από το στόμα του και μου το πρόσφερε. Ήξερα πως ήταν ζήτημα χρόνου να με φιλήσει.

Περπατήσαμε αγκαλιά στο πλακόστρωτο σοκάκι. Στο Fox Anglais, ο DJ βαρούσε electronica από τα φοιτητικά μου χρόνια. Στην αρχή τσίτωσα. Μετά το άφησα να με πάει. Είχε μια περίεργη γεύση, δυόσμο, Marlboro και κάτι άλλο.

Είδαμε μαζί την ανατολή και φάγαμε πρωινό με θέα τη θάλασσα. Του μιλούσα για νεράιδες, μάλλον επειδή το νησί ήταν γεμάτο από δαύτες. Όταν έφυγε, προσπάθησα μάταια να θυμηθώ τη γεύση του. Δυόσμος, Marlboro και κάτι άλλο. Τον ρώτησα το απόγευμα που ξαναήρθε. Δε μου απάντησε, αλλά έσκυψε να με φιλήσει γελώντας.

Επιτέλους!

Darlings, την κοπανάω επιτέλους!!! Καλές διακοπές και τα λέμε σε 20 ημερούλες!!!

Remoras

Υπάρχει ένα είδος ψαριού, τα επονομαζόμενα remoras. Τα remoras, εξαιρετικά χαμερπή και παρασιτικά, είναι επιφορτισμένα με το φάγωμα των ακαθαρσιών από το δέρμα μεγαλύτερων ψαριών, όπως είναι π.χ. οι καρχαρίες.

Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων, που είναι εξίσου χαμερπές και παρασιτικό με τα remoras. Εν μέσω μηχανορραφιών, το είδος αυτό εκδράμει με ιδιόκτητα κότερα, καπνίζει πούρα Cohiba, πίνει μόνο Cardhu και συνοδεύεται από αιθέριες υπάρξεις με νοημοσύνη θήκης για παγάκια. Και όλον αυτόν τον καιρό - και αυτό είναι το φαιδρό της υπόθεσης - είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πως δεν είναι παρά μικρά, άθλια βρωμόψαρα που τρέφονται με τις ακαθαρσίες που αφήνουν στο διάβα τους οι πραγματικοί μεγαλοκαρχαρίες.

Ένα πανέρι αγγούρια

Ενόψει διακοπών, άλλοι το τρώνε και δροσίζονται και άλλοι... έχουν βάλει το τσίγκινο και τρέχουν πανικόβλητοι...