Ποια είμαι, που πάω κλπ κλπ

We’re weaving the world
into being
incubating
the future
with the stories we tell.
Right now
right here.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, η Γυναίκα-Αράχνη αποτελεί μια αρχετυπική φιγούρα που συναντάται σε μια πληθώρα αρχαίων πολιτισμών και είναι άμεσα συνυφασμένη με τη γυναικεία δημιουργική αρχή. Για λόγους ευνόητους, η Γυναίκα- Αράχνη ταυτίζεται με τη δημιουργία και τη συνοχή των κόσμων, των όντων και των πραγμάτων – εξαιτίας του ιστού που υφαίνει- τη δημιουργία των δεσμών ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και τη δημιουργικότητα και για κάποιο λόγο που δεν αντιλαμβάνομαι ακόμη (αλλά μάλλον υποψιάζομαι εξαιτίας της παραγράφου που ακολουθεί) με το συγγραφικό ταλέντο.

Σε έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα μύθο δημιουργίας των Ινδιάνων Ηopi, η Γυναίκα – Αράχνη, σε συνεργασία με τον Πατέρα Ήλιο (και ενίοτε και μόνη της), δημιουργεί το σύμπαν. Αμέσως μετά, δημιουργεί και τους ανθρώπους από κόκκινο πηλό- για την ακρίβεια η Γυναίκα – Αράχνη μετατρέπει τις σκέψεις του Πατέρα Ήλιου σε μορφές από πηλό. Στη μυθολογία των Ινδιάνων Hopi η Γυναίκα-Αράχνη έχει τη μαγική ικανότητα να σκέφτεται τη στιγμή που οι σκέψεις της υλοποιούνται-με λίγα λόγια, η σκέψη της αποτελεί την αιτία των πάντων. Η Γυναίκα-Αράχνη ονοματίζει και όπως ονοματίζει, τα πάντα εμφανίζονται μπροστά της (oποιαδήποτε ομοιότητα με άλλους μύθους δημιουργίας μάλλον ΔΕΝ είναι τυχαία). Εξ ου προφανώς και η σχέση της με τη δημιουργία φανταστικών κόσμων και το συγγραφικό έργο.

Μια εξίσου ενδιαφέρουσα ιστορία που αφορά τη Γυναίκα-Αράχνη, είναι η ιστορία μιας γυναίκας από τη Λυδία, που ονομαζόταν Αράχνη και υπερηφανεύονταν πως ήταν η καλύτερη υφάντρα που υπήρξε ποτέ. Επιδεικνύοντας μια κάποια υπερφίαλη περηφάνεια που δε γινόταν εύκολα δεκτή από τους Αρχαίους Έλληνες θεούς, η Αράχνη προκάλεσε την εξίσου καλή υφάντρα Θεά Αθηνά να αναμετρηθεί μαζί της. Η Αράχνη νίκησε στο διαγωνισμό και κατάφερε να εξοργίσει τόσο πολύ τη Θεά, που αυτή κατέστρεψε το έργο της. Στενοχωρημένη, η Αράχνη αποπειράθηκε να κρεμαστεί από ένα δέντρο, αλλά την τελευταία στιγμή η Θεά τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε αράχνη, προορισμένη να υφαίνει για πάντα.