I see dead people

Συγνώμη, μήπως είμαι η μόνη που την ενοχλεί η παραπάνω έκθεση που έφτασε μετά Βαΐων και κλάδων και στην Αθήνα; Μια σειρά από πτώματα δηλαδή (πραγματικά πτώματα), τα οποία φημολογείται ότι προέρχονται από την Κίνα και εκτίθενται, έχοντας υποστεί ειδική επεξεργασία με σιλικόνη, για εκπαιδευτικούς, όπως ισχυρίζονται οι διοργανωτές, λόγους. Και έναντι φυσικά ενός αδρού αντιτίμου.

Πέρα από την κανιβαλιστική μας ηδονοβλεψία η οποία πλέον έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ανάγοντας το κάποτε μυστηριώδες σώμα που έχρηζε συστολής και σεβασμού σε μια απλή εικόνα-έκθεμα, έχω σοβαρό πρόβλημα με την έκθεση για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος φυσικά είναι η σκιώδης προέλευση των πτωμάτων που εκτίθενται προς τέρψιν των κυνηγών της «νεωτερικότητας» και του anything goes. Αναρωτιέμαι αν οι ίδιοι ή έστω και οι οικογένειές τους έχουν δώσει έστω και την απειροελάχιστη συγκατάθεση για τη μεταθανάτιο έκθεσή τους. Ο δεύτερος λόγος είναι η άρρωστη θεματολογία της έκθεσης-για όνομα του Θεού, αν υπήρχε, τα μακάβρια αυτά εκθέματα κάποτε υπήρξαν άνθρωποι. Δεν είναι πλαστικό που του δόθηκε ανθρώπινη μορφή. Είναι πτώματα, σαν και αυτά που συναντά κανείς στα νεκροτομεία και τα νοσοκομεία, νεκροί άνθρωποι.

Ο θάνατος κάποτε ήταν προσωπική υπόθεση και ο νεκρός στους περισσότερους πολιτισμούς ενέπνεε σεβασμό και δέος. Αν μη τι άλλο, στον δικό μας πολιτισμό η έκθεση ενός νεκρού και η άρνηση ταφής του συνιστούσε ύβρη στα μάτια των Θεών και ένα τερατώδες ηθικό ατόπημα. Ακόμη και στις επικές μάχες του παρελθόντος, οι εχθροπραξίες έπαυαν μέχρι να θάψουν οι δύο πλευρές τους νεκρούς τους. Φαίνεται λοιπόν ότι ο δικός μας αμοραλισμός έχει πέσει σε χαμηλότερα επίπεδα από ενός βάρβαρου πολεμιστή των προχριστιανικών χρόνων. Τα θερμά μου συγχαρητήρια για την κατάντια μας.