Pan-Dora's Case

Τον τελευταίο καιρό τα κουτάκια όλων των ειδών απασχολούν το μυαλό μου. Κουτάκια που μας βοηθούν να τακτοποιούμε τα συναισθήματά μας και κουτάκια που φοβόμαστε να ανοίξουμε γιατί δεν ξέρουμε αν οι γύρω μας αντέξουν το περιεχόμενο που θα ελευθερώσουμε στον κόσμο.

Μια φορά και έναν καιρό, οι Θεοί για να εκδικηθούν τους ανθρώπους και τον Προμηθέα που τους έκλεψε τη φωτιά κάτω από τη μύτη τους, έστειλαν στη γη την εξαιρετικά όμορφη Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα. Της έδωσαν μάλιστα και ένα κουτί (κατά πολλούς ένα δοχείο), στο οποίο έκλεισαν όλα τα δεινά του κόσμου και της είπαν να μη το ανοίξει ποτέ. Περίεργη όμως όπως ήταν η Πανδώρα, άνοιξε το κουτί και από αυτό ξεπήδησαν οι λοιμοί, οι πόλεμοι, η κακία, ο φθόνος και γενικότερα ότι πιο κακό και απεχθές μπορεί να φανταστεί κανείς.

Μια φορά και έναν καιρό, ο Θεός για να τιμωρήσει την Εύα που υπέπεσε στο πρωπατορικό αμάρτημα και έφαγε το μήλο από τη δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, έδιωξε αυτή και τον Αδάμ από τον Παράδεισο και έκτοτε σηματοδότησε την απαρχή μιας περιόδου χιλιάδων ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας η γυναίκα θα πλήρωνε αυτό της το ατόπημα με κάθε δυνατό τρόπο. Για άλλη μια φορά, οποιαδήποτε ομοιότητα ανάμεσα στους δύο μύθους ΔΕΝ είναι συμπτωματική.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, δύο κύριοι με το όνομα Freud και Υοung τράνταξαν συθέμελα τον Δυτικό Πολιτισμό με τη δουλειά τους πάνω στην ερμηνεία των ονείρων και των συμβόλων. Ο Young μίλησε για αρχετυπικά σύμβολα, κοινά σε όλη την ανθρωπότητα και ο Freud, σε μία μελέτη με τίτλο Dora’s Case (όσο άκομψη και αν ήταν) μίλησε για την ταύτιση του συμβόλου του «κουτιού» με τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα και τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Ξαφνικά το κουτί της Πανδώρας απέκτησε νέο νόημα.

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια μεγάλη Θεά-Μητέρα που αποτελεί το υπόβαθρο κάθε μεγάλου πολιτισμού που χάνεται στην αχανή αρχαιότητα. Πριν την αναστροφή που πραγματοποιείται αναπόφευκτα σε κάθε μεγάλο πολιτισμό όπως αυτός περνά από τη μητριαρχία στην πατριαρχία, η θεά αυτή, όπως θα ήταν το μόνο λογικό και αυτονόητο, ήταν η γενεσιουργός αρχή των πάντων, η Παν-Δώρα, η Θεά της γονιμότητας, που προσφέρει στον άνθρωπο απλόχερα όλα τα δώρα. Τα ονόματά της ήταν άπειρα και αν σκάψει κανείς βαθιά στο χρόνο, θα ανακαλύψει τις ρωγμές και τις ανακολουθίες κάθε πατριαρχικού μύθου που ήρθε βολικά να την εκτοπίσει από το θρόνο της.