Σημείωση:
Να μάθω να ζυγίζω τις λέξεις. Τα νοήματα, χωρίς κοινοτυπίες. Το «πολύ» να παύει να ‘ναι σχήμα λόγου. «Θα το ‘θελα πολύ». Ε λοιπόν γλυκιά μου, φέρσου ανάλογα.
Να μάθω να ζυγίζω τις λέξεις. Τα νοήματα, χωρίς κοινοτυπίες. Το «πολύ» να παύει να ‘ναι σχήμα λόγου. «Θα το ‘θελα πολύ». Ε λοιπόν γλυκιά μου, φέρσου ανάλογα.
Πρέπει να έφταιγε το κρασί, τουλάχιστον για τις μισές κουβέντες. Για το αφελές μου θάρρος, έτσι για αλλαγή. Κλείνοντας την πόρτα του ταξί, βάλθηκα να χαζεύω τη βροχή, έτσι ακριβώς όπως μ’ αρέσει. Απ’ το κασετόφωνο και κάπου πολύ μακριά, στροβιλίστηκε μια λατρεμένη μελωδία:
How I wish, how I wish you were here
We’re just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year
Running over the same old ground
What have you found? The same old fears
Wish you were here.
Το μικρό, χαριτωμένο σκηνικό μιας στιγμιαίας, αλλά τόσο, τόσο γλυκιάς παραίσθησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου