Chemical Romance

Η αλήθεια είναι πως δεν είχε αλλάξει και καθόλου, ούτε στο παρουσιαστικό του, αλλά ούτε και στον τρόπο που φερόταν. Ίσως μόνο το βλέμμα του να έπαιζε λιγάκι περισσότερο, τη μια στιγμή ζεστό και παιχνιδιάρικο και την αμέσως επόμενη, μια κρύα γυάλινη επιφάνεια. Έκανε μια χαριτωμένη, κατά τη γνώμη του, μανούρα στην πιτσιρίκα που σέρβιρε τα ποτά όλο σκέρτζο και νάζι μέσα στο μικροσκοπικό λουλουδάτο φορεματάκι της και κείνη κύρτωσε την πλάτη και έβγαλε νυχάκια σαν τη γάτα που δέχεται επίθεση.
Σταύρωσε τα πόδια της αμήχανα στο πέτρινο πεζούλι που είχε σκαρφαλώσει ρουφώντας ήσυχα το ποτό της. Της έριχνε που και που κλεφτές ματιές και σκέφτηκε πως ήταν σα να μη πέρασε μια μέρα, σα να είχαν εγκλωβιστεί και οι δύο σε ένα αέναο καλοκαίρι που τα έκανε όλα ανάλαφρα και συνεπώς ίσως και πιο πιθανά.

Είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή της να σκεφτεί τις μυστηριώδεις δυνάμεις που ξεδιαλέγουν μερικούς ανθρώπους και τους σπρώχνουν τον έναν προς τον άλλο. Δεν το έκανε όμως, γιατί ο ήλιος που φώτιζε εκτυφλωτικά τη μικρή παραλία είχε βουτήξει το μυαλό της σε μια αποχαυνωτική, ηδονική νωθρότητα.

To επόμενο βράδυ τους βρήκε να μοιράζονται την ίδια πετσέτα. Κατά τη διάρκεια της μέρας του φερόταν με μια ανάλαφρη αδιαφορία και προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της πως τα υπερβολικά του σχόλια δε την έφερναν σε δύσκολη θέση. Προσπάθησε να τη φιλήσει επανειλημμένα, αλλά εκείνη γλιστρούσε από τα χέρια του σαν το χέλι. Η μέρα κυλούσε αργά προς την αναπόφευκτή της κατάληξη. Δεν ήταν σίγουρη αν ήθελε να μείνει ή να της αδειάσει τη γωνιά, να την αφήσει στην ησυχία της.
Ήταν ξαπλωμένοι ανάσκελα, με τα σώματά τους να ακουμπούν το ένα το άλλο και παρατηρούσαν τα αστέρια. Δεν κατάλαβε γιατί άρχισε να της μιλάει με αυτή την ανατριχιαστική ειλικρίνεια, με αυτόν τον σπαραγμό που τη βάφτισε με τη μία δικό του άνθρωπο. Πολύ περισσότερο δεν κατάλαβε γιατί αφέθηκε και άρχισε να κάνει το ίδιο. Της μίλησε για τον εαυτό του, όση ώρα έπαιζε με τα μαλλιά της. Η νύχτα ήταν περίεργη και κείνη σχεδόν θέλησε να βάλει τα κλάματα. Τον άκουγε να της μιλάει όση ώρα το χέρι του ταξίδευε ανάλαφρα στο δέρμα της, το άγγιγμα ενός φίλου και ενός ξένου.
Ψαχούλεψαν άγαρμπα ο ένας τον άλλο, περισσότερο γιατί αυτό ήταν το αναμενόμενο και όχι γιατί πραγματικά το ήθελαν.
Αν ήμουν μικρότερη, θα έκλαιγα, του είπε. Για όλα αυτά. Για την απουσία συναισθήματος. Για το σεξ που είναι πιο εύκολο από το άγγιγμα. Ή την κουβέντα. Μετά, γλίστρησαν και οι δύο γυμνοί στη ζεστή θάλασσα και αισθάνθηκε την απόλυτη ηρεμία, όπως το σκοτεινό νερό έκλεινε πάνω από το κεφάλι της.

Το πρωί την άφησε άρον άρον για να πάει στο σπίτι του και να πάρει τα χάπια του. Του είπε πως θα μπορούσε να πάρει από τα δικά της. Έβαλαν και οι δύο τα γέλια για ώρα πολλή, τόσο πολύ που την πόνεσε το στομάχι.

Τον ξαναείδε δύο μέρες αργότερα. Καθόταν στην μικρή βεράντα ενός μικροσκοπικού καφέ και τον παρακολουθούσε να τρώει με λαιμαργία μια πάστα σοκολάτα. Φαινόταν τελείως αποσυντονισμένος, δυσκολευόταν να εστιάσει στην κουβέντα που είχε μαζί της. Τον ρώτησε που εξαφανίστηκε και πετάχτηκε ενοχλημένος, μουρμουρίζοντας πως δεν θα της έδινε και λογαριασμό. Τον κοίταξε εκνευρισμένη, αν και ήξερε πως η παρουσία της του προκαλούσε ανακούφιση. Φυσικά και όχι.
Όπως το έβλεπε, θα μπορούσα να σκύψει με ενδιαφέρον πάνω του και να διαλύσει το κεφάλι της ξανά και ξανά στον τοίχο, ή να το βάλει στα πόδια, κάτι σε στυλ ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Για πρώτη φορά, δεν υπήρξε κανένα δίλημμα. Γύρισε την πλάτη και άρχισε να απομακρύνεται με γρήγορα βήματα.

Νάρκισσος; Όχι, ευχαριστώ

Αυτό που με τρελαίνει με τους αρχαίους Ελληνικούς μύθους, είναι η απίστευτη διεισδυτικότητά τους στην ανθρώπινη ψυχή- ο τρόπος δηλαδή που αντικατοπτρίζουν, πολλές φορές ασυνείδητα, αρχετυπικές ανθρώπινες καταστάσεις, τις οποίες αναγνωρίζουμε ακόμη και σήμερα και τις αισθανόμαστε οικείες. Την αγάπη μου αυτή για τη μυθολογία τη χρωστάω σε έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο που πέρασε από τη ζωή μου πριν από δέκα περίπου χρόνια και εξακολουθεί πολλές φορές, ακόμη και σήμερα, να μου δίνει εναύσματα να δω τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Ο μύθος της Ηχώς και του Νάρκισσου είναι ένα τυπικό παράδειγμα, ένα από τα πολλά που έχουν βρει τη θέση τους στο σύγχρονο συμβολισμό της ψυχιατρικής. Ως γνωστόν, ο Νάρκισσος υπήρξε ένας εξαιρετικά όμορφος νεαρός, που δεν είχε όμοιο. Τον ερωτεύτηκε παράφορα η Νύμφη Ηχώ, η οποία μπορούσε να επαναλαμβάνει μόνο το τέλος της κάθε πρότασης που ξεστόμιζε κάποιος. Όταν ο Νάρκισσος την αρνήθηκε, η Ηχώ γεμάτη θλίψη και απογοήτευση μαράζωσε, μέχρι που απέμεινε μόνο η φωνή της. Ούτε και ο Νάρκισσος όμως είχε καλό τέλος. Σύμφωνα με προφητεία που δόθηκε στη μητέρα του, ο Νάρκισσος θα ήταν ευτυχισμένος μέχρι τη μέρα που θα γνώριζε τον εαυτό του. Αυτό και έγινε-όταν είδε τυχαία τον αντικατοπτρισμό του στο νερό ενός ποταμού, τον ερωτεύτηκε παράφορα. Αδυνατώντας όμως να προσεγγίσει το αντικείμενο του πόθου του, που δεν ήταν παρά ο ίδιος του ο εαυτός, ο Νάρκισσος μαράζωσε και εκείνος από τη θλίψη και μεταμορφώθηκε στο γνωστό μας κίτρινο λουλούδι με το ίδιο όνομα.

Η σύγχρονη ψυχολογία και ψυχιατρική δανείστηκε το όνομα του Νάρκισσου προκειμένου να περιγράψει μια παθολογική διαταραχή της προσωπικότητας, η οποία χαρακτηρίζεται από την εγωκεντρικότητα, την έλλειψη εμπάθειας (της ικανότητας να συμπάσχει κανείς με τους άλλους) και ασυνείδητων ελλείψεων στην αυτοπεποίθηση.

Σχεδόν όλοι μας διατηρούμε κάποια ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά, αλλά το να είναι κανείς επαρμένος, να έχει πολλά δικά του επιχειρήματα ή να είναι εγωιστής δε σημαίνουν απαραίτητα πως πάσχει από κάποια διαταραχή της προσωπικότητάς του. Ο Ναρκισσισμός αποτελεί ένα μακροχρόνιο μοτίβο αφύσικης συμπεριφοράς, σκέψης και συναισθημάτων σε διάφορες καταστάσεις. Η συναναστροφή με έναν νάρκισσο μπορεί να κάνει κάποιον να αισθανθεί άσχημα για τον εαυτό του. Οι Νάρκισσοι συνήθως είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Είναι όμως εκείνοι οι άνθρωποι που συνήθως απομακρύνουν τους συνεργάτες, τους υφιστάμενους, τους μαθητές και τους πελάτες-οι άνθρωποι απομακρύνονται εξοργισμένοι ή λυπημένοι.

Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις των Νάρκισσων, είναι πολύ δύσκολο να περάσει κανείς απλά καλά μαζί τους, χωρίς προβλήματα. Πολλές φορές θα είναι χαμηλών τόνων, παθητικοί και θα εξαρτώνται από εσάς-και αυτό στις καλές στιγμές τους. Είναι ανίκανοι να αγαπήσουν οτιδήποτε ή οποιονδήποτε και συνεπώς δεν αισθάνονται τις απλές χαρές της ζωής, παρά μόνο την κάλυψη των σωματικών τους αναγκών. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κάνετε έναν Νάρκισσο ευτυχισμένο: να του κάνετε όλα τα χατήρια και να συμφωνείτε μαζί του για τα πάντα. Υπάρχει επίσης μόνο ένας τρόπος να σας φερθούν καλά: κρατήστε τις αποστάσεις σας. Μπορούν να είναι καλοί, ακόμη και γοητευτικοί, να φλερτάρουν και να είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικοί στους ξένους και θα σας κολακέψουν μέχρι αηδίας αν θέλουν κάτι από εσάς. Όταν προσπαθήσετε να τους προσεγγίσετε με τον φυσιολογικό τρόπο, θα σας πουν ότι τους πιέζετε συναισθηματικά και θα απομακρυνθούν, γιατί ζητάτε πολλά.

Κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, που θα σας επιτρέψουν να ανακαλύψετε αν κάποιος κοντινός σας άνθρωπος είναι Νάρκισσος, είναι τα ακόλουθα:

-Συναισθηματική ανωριμότητα
-Εγωκεντρικότητα
-Ελάχιστη, αν όχι ανύπαρκτη μεταμέλεια για λάθη
-Κακή κρίση
-Αδυναμία μάθησης από την εμπειρία-δεν είναι σε θέση να μάθει από τα λάθη του
-Αδυναμία αντίληψης των συνεπειών των πράξεών του
-Έλλειψη συνείδησης

-Ανεπαρκείς διαπροσωπικές δεξιότητες-αδυναμία έκφρασης συναισθημάτων. -

-Αναισθησία αναφορικά με τις ανάγκες των άλλων
-Χαμηλή αντοχή στο στρες
-Αδυναμία διατήρησης γνήσιας πίστης σε ανθρώπους
-Ακυρώνει υποχρεώσεις χωρίς λόγο ή προειδοποίηση
-Αναλαμπές αισθημάτων, μέχρι κανείς να πειστεί πως πρόκειται ν’ αλλάξει
-Σε μια σχέση εμπιστοσύνης, προδίδει τις δεσμεύσεις του και μπλοκάρει συναισθηματικά όταν έρχεται κοντά σε αυτούς που ισχυρίζεται πως αγαπά
-Με δυσκολία διαχειρίζεται το χρόνο και τις δραστηριότητές του
-Ιστορικό παραιτήσεων και διαπροσωπικών συγκρούσεων στον εργασιακό χώρο
-Ανίκανος να διατηρήσει μια πιστή σχέση. Φλερτάρει υπερβολικά και κάνει απρεπή σχόλια για άλλες γυναίκες
-Θεωρεί πως γνωρίζει περισσότερα από τους άλλους ανθρώπους και πως είναι αλάνθαστος. Πείθει τους άλλους για την προοπτική του.
-Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για την συμπεριφορά του
-Πάντα θεωρεί πως οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν

Ποια είναι η συμβουλή μου για το πώς να αντιμετωπίσετε έναν Νάρκισσο; Απλά, να μη γίνετε η Ηχώ του και να απομακρυνθείτε με ανάλαφρα πηδηματάκια, διαφυλάσσοντας με αυτόν τον τρόπο την ψυχική σας υγεία και ηρεμία.

Γιατί οι γυναίκες ερωτεύονται εγωκεντρικούς ψυχοπαθείς;

Ίσως τελικά η έλξη που αισθάνονται οι γυναίκες για τους άντρες που, για να το πούμε ευγενικά, δεν είναι και ότι καλύτερο, να έχει μια γενετική βάση.Σύμφωνα με τον Steve Connor της Independent:

To καλύτερο παράδειγμα του άντρα με την «σκοτεινή τριάδα» χαρακτηριστικών, είναι ο James Bond. (Ουπς! Τι σύμπτωση).

Φαίνεται πως πραγματικά τα κακά αγόρια αποκτούν όλα τα κορίτσια. Οι γυναίκες υποστηρίζουν πως θέλουν τρυφερούς, ευσυνείδητους τύπους, αλλά οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως αυτό που θέλουν πραγματικά-είναι οι εγωκεντρικοί, ψεύτες ψυχοπαθείς.

Έρευνα αποκάλυψε ότι οι άντρες με την «σκοτεινή τριάδα» χαρακτηριστικών – ναρκισσισμό, αναζήτηση συγκινήσεων και δόλο-έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αυξημένο αριθμό ερωτικών συντρόφων.Ο Peter Jonason του New Mexico University στο Las Cruces, πιστεύει ότι αυτά τα χαρακτηριστικά ενδέχεται να έχουν μία έμφυτη, γενετική συνιστώσα, η οποία και εξηγεί γιατί κάποιοι άντρες δεν είναι σε θέση να σταματήσουν να συμπεριφέρονται άσχημα.

Η σκοτεινή τριάδα χαρακτηριστικών είναι η εγωκεντρικότητα του ναρκισσισμού, η ενστικτώδης αναζήτηση συγκινήσεων και η αναίσθητη συμπεριφορά των ψυχοπαθών και η παραπλανητική εκμετάλλευση του Μακιαβελισμού. «Έχουμε κάποια στοιχεία ότι αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια επιτυχημένη εξελικτική στρατηγική», δήλωσε ο Dr Jonason στο περιοδικό New Scientis.

Πολλοί διάσημοι άντρες- από τον James Dean στον Pete Doherty – μπορεί να ειπωθεί ότι επιδεικνύουν στοιχεία των χαρακτηριστικών της σκοτεινής τριάδας, αλλά το πλέον αντιπροσωπευτικό φανταστικό πρόσωπο είναι ο James Bond. «Είναι προφανέστατα αταίριαστος, πολύ εξωστρεφής και του αρέσει να δοκιμάζει νέα πράγματα-και να σκοτώνει ανθρώπους και νέες γυναίκες», είπε ο Dr Jonason.

H έρευνα χρησιμοποίησε ερωτηματολόγια από 200 φοιτητές πανεπιστημίου, τα οποία είχαν σχεδιαστεί προκειμένου να τους αξιολογήσουν με βάση τη σκοτεινή τριάδα. Ερωτήθηκαν επίσης για τις σεξουαλικές τους σχέσεις, περιλαμβάνοντας επίσης τη στάση τους απέναντι στις σύντομες ερωτικές περιπέτειες.

Η προσέγγιση της σκοτεινής τριάδας αποτελεί έναν τρόπο για την μεγιστοποίηση της αναπαραγωγικής δυναμικής του άντρα μέσω του σεξ με πολλές γυναίκες, χωρίς όμως τη διάθεση να παραμείνει και να βοηθήσει με το μεγάλωμα των παιδιών. «Αυτή η στρατηγική φαίνεται να έχει δουλέψει. Ακόμη φέρουμε αυτά τα χαρακτηριστικά», δήλωσε ο Dr Jonason .

Ο David Schmitt του Πανεπιστημίου Bradley στην Peoria, Illinois, αξιολόγησε 35.000 άτομα σε 57 χώρες και οδηγήθηκε σε παρεμφερή συμπεράσματα. «Φαίνεται πως τα ευρήματα είναι κοινά σε παγκόσμιο επίπεδο και σε διάφορες κουλτούρες».

Σημείωση της υποφαινόμενης: Συνεπώς, η κατά καιρούς εμπλοκή μου με ψυχοπαθείς έχει ΚΑΙ επιστημονική βάση. Όσο να’ ναι, μια ανακούφιση την αισθάνομαι.

Quantum of Solace

Είσαι πολύ χάλια και γι'αυτό και εμείς δεν θα πάμε να δούμε την καινούργια σου ταινία.

Μην είσαι ψαρούκλα ρεεεεε

Η συμπάθειά μου για οτιδήποτε έχει να κάνει με τις αρχαίες γυναικείες θεότητες, τη μυθολογία και το συμβολισμό νομίζω πως είναι πασιφανής σε όσους με γνωρίζουν. Για το λόγο αυτό μπορεί κανείς να πει πως σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, θεωρώ πως η Εβραϊκή μυθολογία και αργότερα ο συμβολισμός και οι πρακτικές του Χριστιανισμού αποτελούν αντιγραφές και πολύ συχνά διαστρεβλώσεις πολύ πιο πρώιμων γυναικοκεντρικών μύθων αλλά και τελετουργικών που σκοπό τους είχαν να λατρέψουν τη πρωταρχική γυναικεία θεότητα που αποτελεί τη βάση κάθε αρχαίου πολιτισμού.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το ψάρι, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς προκειμένου να συμβολίσει τον Ιησού Χριστό, με τη γνωστή ανάλυση των αρχικών Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ και αποτέλεσε μάλιστα διακριτικό αναγνώρισης ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίο το χάραζαν στην άμμο για να γνωστοποιήσουν (διακριτικά) τα θρησκευτικά τους πιστεύω σε καιρούς χαλεπούς για την πίστη τους. Η αλήθεια βέβαια για το σύμβολο του ψαριού χάνεται στα σκοτεινά νερά της ιστορίας (και του μύθου) και δε συμβολίζει παρά το μέσο της εισόδου του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο, που δεν είναι άλλα από τα (προσοχή παρακαλώ στην εξευγενισμένη ορολογία) γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα.

Πάνω από 50 βωμοί έχουν βρεθεί στην Κεντρική Ευρώπη (ακόμη και από την 6η χιλιετία π.Χ.), οι οποίοι απεικονίζουν μια θεότητα που μορφολογικά συνδυάζει τις μορφές του ψαριού, του αυγού και της γυναίκας και κατά πάσα πιθανότητα απεικονίζουν την πρωταρχική θηλυκή γενεσιουργό μορφή των πάντων. Η μεγάλη θεά της αρχαιότητας αλλού απεικονιζόταν με βαριά στήθη, μεγάλα οπίσθια και μια μεγάλη σχισμή στο επίμαχο σημείο, την όρθια “vesica piscis”, το επονομαζόμενο «δοχείο του ψαριού», το οποίο υιοθέτησε αργότερα ο Χριστιανισμός, περιστρέφοντάς το κατά 90 μοίρες. Η “vesica piscis” στην αρχική της όρθια μορφή ίσως και να επιζεί στην «mandorla» ( αμύγδαλο), το ολόσωμο φωτοστέφανο της Καθολικής εικονογραφίας.

Το ψάρι υπήρξε στην αρχαιότητα σύμβολο της γυναικείας σεξουαλικότητας και της γονιμότητας και το συναντάμε στενά συνδεδεμένο με τις γυναικείες θεότητες σε όλον τον κόσμο. Στην Κίνα, το ψάρι συμβολίζει τη Μεγάλη θεά μητέρα Kwan-Yin, και το ίδιο συμβαίνει και με την Ασιατική Κυβέλη, προκάτοχο κατά πολλούς της δικής μας Αφροδίτης (η οποία μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι γεννήθηκε από τη θάλασσα). Στη Σκανδιναβία, η μεγάλη Θεά Freya ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το ψάρι και μάλιστα εξαιτίας της, συνηθίζονταν να τρώνε ψάρι της Παρασκευή (αγγλιστί Freya-day, Friday, μέρα της Freya).

Στην ινδική θρησκευτική εικονογραφία, η θεά του Έρωτα και του Θανάτου και φύλακας συνεπώς των πιο σκοτεινών μυστηρίων, η Κάλι, απεικονίζεται πολλές φορές με ένα ψάρι αντί για μάτι. Η Ίσιδα των Αιγυπτίων ήταν γνωστή ως το Μεγάλο Ψάρι της Αβύσσου και έχει απεικονιστεί με ένα ψάρι στο κεφάλι. Σε έναν ιδιαίτερα δύσκολο ερμηνευτικά μύθο, ο ζηλόφθονος αδερφός του Όσιρι Σεθ σκότωσε τον αδερφό του και τον έκοψε σε 13 κομμάτια, τα οποία σκόρπισε στην αιγυπτιακή γη. Η σύζυγός του Ίσιδα κατάφερε να βρει τα 12 από αυτά εκτός από το (για να το πω πάλι εξευγενισμένα) 13ο, το αναπαραγωγικό του όργανο, το οποίο το κατάπιε ένα ψάρι το οποίο ζούσε μέσα στο Νείλο, και συμβολίζει τη μήτρα της Ίσιδας, η οποία πολύ σύντομα γέννησε τον Θεό Ώρο, τον ηλιακό θεό με τη μορφή του γερακιού.

Η στιγμή της αλήθειας

Νομίζω πως η Ελληνική Τηλεόραση δεν παρήγαγε ποτέ μέχρι σήμερα ένα τέτοιο άθλιο σκουπιδαριό όπως το καινούργιο τηλεπαιχνίδι «Η στιγμή της αλήθειας», το οποίο φαντάζομαι πως ανήκει στα ευρύτερα σημεία των καιρών, που δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο. Χωρίς να είμαι καθόλου, μα καθόλου πουριτανή, νομίζω πως εν μέσω τυμπανοκρουσιών, καταφέραμε να πιάσουμε και επίσημα πάτο.

Η καθ’ όλα συμπαθέστατη (δέχτηκα-να-παρουσιάσω-το-παιχνίδι-γιατί-είναι-προσαρμοσμένο-στα-Ελληνικά-πρότυπα) κα Άδωνι Γεωργιάδη ατενίζει με βλέμμα σοβαρό και διεισδυτικό (διότι είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου) τον εκάστοτε παίκτη και ζητά να μάθει πληροφορίες για την προσωπική ζωή του-Πλένετε τα χέρια σας κάθε φορά που πάτε στην τουαλέτα; Αγαπάτε τη μαμά σας περισσότερο από το μπαμπά σας; Έχετε προσποιηθεί ποτέ οργασμό; Φτύνετε στον καφέ των πελατών σας; Αν δεν ήταν αδερφή σας, θα βγαίνατε μαζί της; Καταπίνετε ή όχι; Τα φοράτε στο σύντροφό σας και πάει λέγοντας. Και ο εκάστοτε περιχαρής παίκτης, για 5.000 ή 50.000 δεν έχει την παραμικρή αναστολή ή συναίσθηση της αναξιοπρέπειάς του και αποφασίζει να γίνει τόσο ειλικρινής, που αμφιβάλλω αν έχει υπάρξει ποτέ άλλη φορά στη ζωή του.

Η τηλεόραση έχει εξελιχθεί στη Νέμεσή μας, γιατί συμβαίνει το εξής παράδοξο: Τα όσα συμβαίνουν μέσα στο κουτί, γκλαμουράτα και χλιδάτα, σερβίρονται ως η πραγματική ζωής και τα όσα συμβαίνουν έξω από το κουτί, έχουν αποκτήσει την επιδερμικότητα και την πλήρη εικονικότητα της τηλεοπτικής οθόνης . Και στη ζωή μας έχουμε γίνει flat, θλιβερά φαντάσματα που προσπαθούμε να δούμε που και ποια είναι η πραγματική ζωή και τι υποτίθεται πως πρέπει να νιώθει ένας πραγματικός άνθρωπος από σάρκα και κόκαλα και όχι ένα επίπεδο ολόγραμμα που στερείται των βασικών ανθρωπίνων αισθημάτων, αυτών που κάποτε μας ξεχώριζαν από τα ζώα. Η ζωή μας έχει γίνει εικονική πραγματικότητα – ότι δε μας αρέσει, το αναιρούμε χωρίς επιπτώσεις, ότι μας αρέσει το κυνηγάμε αδυσώπητα χωρίς δεύτερη σκέψη για το τι αφήνουμε πίσω ή ποιον μπορεί να πληγώνουμε. Κάτι σαν τους Sims, αλλά στον πραγματικό κόσμο.

Στην τελική, δε χρειάζεται και καμιά τρελή φιλοσοφία, τη σήμερον ημέρα είναι ok να γίνεσαι ρόμπα. Δεν τρέχει και τίποτα. Αρκεί να βγάζεις κάνα φράγκο.

Come to the dark side

We have cookies.

You're such a cosmopolitan, darling

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ήπιαμε το καφεδάκι μας στο καφέ που ο Henry Miller έγραφε τα φλογερά του γράμματα στην Anais Nin...

...ανηφορίσαμε το λόφο της Μονμάρτης και είδαμε το Παρίσι από ψηλά σαν σε πιάτο...

... είδαμε τη Madonna στο κατάμεστο Stade de France και μας έπεσαν τα σαγόνια...

...σουλατσάραμε με τις ώρες στα Ηλύσια Πεδία...

...είδαμε επιτέλους τη Notre Dame και μείναμε με το στόμα ανοιχτό...

...και φάγαμε σαν τους Γάλλους.

Καθόλου άσχημα για Σαββατοκύριακο.